Ο Λεόν Μπλουμ δεν θα είναι μαζί μας απόψε

Ο Λεόν Μπλουμ δεν θα είναι μαζί μας απόψε, πέθανε το 1950.
Υπάρχει όμως ο Όμιλος Πολιτών Λεόν Μπλουμ.
Πολιτών αυτής της χώρας που τους ενοχλούν τα στραβά της δημόσιας διοίκησης, το άδικο στον δι­πλανό μας, το φορολογικό μας σύστημα, η υγεία, ότι ..
Έλα να συζητάμε τα προβλήματα του τόπου μας και του διπλανού μας.
Γράψε μας τις απόψεις σου.
Διαδήλωσε μαζί μας για ότι δεν σου αρέσει.
Βγάλε μια φωνή.
LeonBlum@LeonBlum.gr, www.LeonBlum.gr

Μπλουμ, Λεόν (Blum, Léon) ο πρώτος σοσιαλιστής (και πρώτος Εβραίος) πρωθυπουργός τής Γαλ­λίας ο οποίος ηγήθηκε τής κυβέρ­νησης Συνασπισμού τού Λαϊκού Μετώπου το 1936-1937 (Παρίσι 1872—Ζουί-αν-Ζοζά 1950). 

Ο Μπλουμ ήταν ο γιος μιας εβραϊκής οικογένειας τής Αλσα­τίας. Σπούδασε στην Εκόλ Νορμάλ Συπεριέρ και στη συνέχεια στη Νομική Σχολή τού Πανεπιστημίου τής Σορβόννης στο Παρίσι. Απο­φοίτησε το 1894 με τον βαθμό άριστα. Στη συνέχεια, έγινε γνω­στός ως κριτικός βιβλίων και θεά­τρου. Εισήλθε στην ενεργό πολι­τική με την παράταξη τών δημο­κρα­τικών υποστηρικτών τού Ντρέιφους. Η στενή συνεργασία του με τον Ζαν Ζωρές, τον οποίο θαύμαζε ιδιαίτερα, τόν έκανε να προσχωρήσει στο Γαλλικό Σοσια­λιστικό Κόμμα τού τελευταίου, το 1904. 

Ο Μπλουμ εξελέγη βουλευτής το 1919. Πρώτο έργο του ήταν να ανασυγκροτήσει το Σοσιαλιστικό Κόμμα, μετά το σχίσμα τού Δε­κεμβρίου 1920, όταν η κομμουνι­στική πτέρυγα απέσπασε την πλειονοψηφία στο συνέδριο τού κόμματος στην Τουρ και έτσι πα­ρέλασε τον κομματικό μηχανισμό, τα κεφάλαια και τα δημοσιογρα­φικά όργανα των σοσιαλιστών. Ο Μπλουμ σημειώνεται στην ιστορία ως ο δημιουργός τού σύγχρονου Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμμα­τος και τού κυριότερου φύλλου του: Le Populaire («Ο Λαϊκός»). Ηγήθηκε τής αντιπολίτευσης κατά τών κυβερνήσεων τού Αλεξάντρ Μιλεράν και τού Ραιμόν Πουαν­καρέ. Το 1924 υποστήριξε τον Συνασπισμό τών Αριστερών (Car­tel des Gauches) υπό τον Εντουάρ Εριό, αρνήθηκε όμως να γίνει μέ­λος τών κυβερνήσεων Εριό και Αριστίντ Μπριάν. Στις εκλογές τού 1928, το Σοσιαλιστικό Κόμμα απέσπασε 104 έδρες στη Βουλή, ο Μπλουμ, όμως, δεν εξελέγη. Το 1929 κέρδισε την έδρα τής Ναρ­μπόν (σε αναπληρωματικές εκλο­γές), την οποία κατέλαβε πάλι το 1932 και το 1936. 

Μετά τις διαδηλώσεις οπαδών τής Δεξιάς στο Παρίσι τον Φε­βρουάριο 1934, ο Μπλουμ εργά­στηκε για την επίτευξη ενότητας μεταξύ τών Σοσιαλιστών, τών Ρι­ζοσπαστών και όλων τών αντιτιθέ­μενων προς τον Φασισμό. Το 1932 είχε διαμορφώσει σοσιαλιστικό πρόγραμμα, που υποστήριζε ειρη­νιστικές θέσεις, την εθνικοποίηση τής γαλλικής βιομηχανίας και μέ­τρα κατά τής ανεργίας. Οι προσπά­θειές του οδήγησαν στη συγκρό­τηση τού εκλογικού συνασπισμού τής Αριστεράς, που είναι γνωστός ως «Λαϊκό Μέτωπο» και ο οποίος κατά τις εκλογές τού Απριλίου και τού Μαΐου 1936 απέσπασε μεγάλη πλειονοψηφία εδρών στη Βουλή. Ο Μπλουμ, βασικός συντελεστής τής εκλογικής νίκης, διορίστηκε πρω­θυπουργός τής κυβέρνησης τού Λαϊκού Μετώπου τού Ιουνίου 1936. Η κυβέρνησή του εισήγαγε, παρά την έντονη αντιπολίτευση, την εβδομάδα τών 40 εργάσιμων ωρών και εξασφάλισε τις άδειες διακοπών μετ’ αποδοχών, καθώς και τις συλλογικές συμβάσεις για πολλές κατηγορίες εργατών. Εθνι­κοποίησε τις βασικότερες πολεμι­κές βιομηχανίες και την Τράπεζα τής Γαλλίας και εισήγαγε άλλες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Τα δυσκολότερο πρόβλημα που αντι­μετώπισε αφορούσε στην άμυνα τής Γαλλίας κατά τής αυξανόμενης ισχύος τού άξονα Ρώμης-Βερολί­νου. Η «πολιτική μη επεμβάσεως» τής κυβέρνησης Μπλουμ στον Ισπανικό Εμφύλιο πόλεμο κατηγο­ρήθηκε ως πολιτική κατευνασμού. Τα σχέδια τού Μπλουμ για την επιβολή ουσιαστικού κρατικού ελέγχου στην ιδιωτική βιομηχανική και επιχειρηματική δραστηριότητα προκάλεσαν την έντονη εχθρότητα τών Γάλλων επιχειρηματιών. Κατά την περίοδο εκείνη, τμήματα τής Δεξιάς υιοθέτησαν το μοιραίο σύν­θημα: «Καλύτερα ο Χίτλερ παρά ο Μπλουμ». 

Τον Ιούνιο τού 1937, ο Μπλουμ παραιτήθηκε, μετά την άρνηση τής συντηρητικής πλειο­νοψηφίας να τού παραχωρήσει έκτακτες εξουσίες για την αντιμε­τώπιση των οικονομικών δυσχε­ρειών τής χώρας. Σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση τού Λαϊκού Μετώ­που υπό τον Καμίγ Σωτάν (Camille Chautemps), στην οποία ο Μπλουμ έλαβε μέρος ως αντιπρόεδρος. Σχημάτισε νέα κυβέρνηση και πάλι τον Μάρτιο 1938, αρνήθηκε όμως να συμμετάσχει στην κυβέρνηση τού διαδόχου του Εντουάρ Νταλα­ντιέ. Τον Οκτώβριο τού 1940, μετά την στρατιωτική κατάρρευση τής Γαλλίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ο Μπλουμ κατηγορήθηκε από την κυβέρνηση τού Βισύ ως υπεύθυνος για την απώλεια τού πολέμου και δικάστηκε στο Δικα­στήριο τής Ριόμ. Η δυναμική υπε­ράσπιση που προέβαλαν ο Μπλουμ και οι συγκατηγορούμενοί του προκάλεσε σοβαρή σύγχυση στις γαλλικές αρχές τού Βισύ και σημα­ντική ενόχληση στους Γερμανούς, με αποτέλεσμα να διακοπεί επ’ αόριστον η ακροαματική διαδικα­σία τον Απρίλιο 1941 και να εγκλειστεί ο Μπλουμ στη φυλακή. Αποφυλακίστηκε τον Μάιο 1945 (από στρατιωτικές δυνάμεις τών ΗΠΑ) από γερμανικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως, όπου βρισκόταν υπό κράτηση. 

Μετά την απελευθέρωση τής Γαλλίας, ο Μπλουμ εμφανίστηκε ως ένας από τους παλαίμαχους πολιτικούς ηγέτες τής χώρας του. Την άνοιξη τού 1946 διαπραγμα­τεύθηκε δάνεια από τις ΗΠΑ ύψους 1.370.000.000 δολαρίων για την μεταπολεμική ανοικοδόμηση τής Γαλλίας. Τον Δεκέμβριο τού 1946 σχημάτισε υπηρεσιακή κυ­βέρνηση διαρκείας ενός μηνός, η οποία υπήρξε η πρώτη αποκλει­στικά από Σοσιαλιστές κυβέρνηση τής Γαλλίας, ενώ αναμενόταν η εκλογή τού Πρώτου προέδρου τής νεοσύστατης Δ’ Δημοκρατίας. 

Ο Μπλουμ αποσύρθηκε από την δη­μόσια ζωή τον Ιανουάριο τού 1947. Εν τούτοις, διετέλεσε αντιπρόεδρος τής κυβέρνησης τού Αντρέ Μαρί τον Αύγουστο τού 1948. Ακολού­θως, αποσύρθηκε στο κτήμα του, στο Ζουί-αν-Ζοζά.
[Britannica]