ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΙ

του Λεωνίδα Ευστ. Ψύλλα

Δύο μείζονες πολιτικές προσωπικότητες, με διεθνή εμβέλεια και αναγνώριση, οι κ. κ. Ντόρα Μπακογιάννη και Ευάγγελος Βενιζέλος εξέφρασαν παρόμοιες αν όχι ταυτόσημες απόψεις, σε θέματα που απασχόλησαν την χώρα πρόσφατα.

Και οι δύο συνομολόγησαν την πολιτική ορθότητα της συμμετοχής του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου, σε εκδήλωση της Τουρκικής κυβέρνησης στις ΗΠΑ. Με σαφή και αδιαφιλονίκητα επιχειρήματα, συνεπικουρούμενα από την βαρύτητα των ονομάτων τους, αντέκρουσαν όλους όσοι ζητούσαν «σκληρά μέτρα» εναντίον του Αρχιεπισκόπου και τεχνηέντως λησμονούσαν ότι η Αρχιεπισκοπή Αμερικής, υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, του οποίου ηγείται ο Τούρκος υπήκοος Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Με την παρέμβασή τους, προφανώς, αποφεύχθηκαν τα χειρότερα, επικράτησαν ήπιοι και μετριοπαθείς τόνοι και απομονώθηκαν οι συντηρητικότεροι κύκλοι που χρόνια τώρα απεργάζονται την υποβάθμιση του Πατριαρχείου, προς όφελος της Ελλαδικής εκκλησίας, χωρίς βεβαίως να διανοούνται, οι άφρονες, τις ζημιογόνες συνέπειες των πράξεών τους, που απαιτούν την κατίσχυση του Ελληνορθόδοξου έναντι του Οικουμενικού.

Για την ιστορία και μόνο, χρειάζεται να αναφερθεί ότι ο εκάστοτε Πατριάρχης, διορίζεται τελικώς από το Τουρκικό κράτος, το οποίον αποδέχεται την εκλογή των Αρχιερέων, που εδρεύουν στην Τουρκία, είναι εκ γενετής Τούρκοι υπήκοοι και διαβιούν στην Τουρκία.

Προσωπική άποψη του γράφοντας είναι να ισχύσει το ίδιο και για την εκλογή Μουφτή στην Ελλάδα, ζήτημα που χρονίζει και επιβαρύνει δυσανάλογα την ομαλότητα στις σχέσεις των δύο χωρών. Η αμοιβαιότητα είναι το κλειδί κατανόησης του διεθνούς δικαίου.

Με προγενέστερη παρέμβαση της η κ. Ν. Μ. είχε ευθαρσώς δηλώσει, ότι ουδείς θα σπεύσει να πολεμήσει στο πλευρό μας, αν ατυχώς, οδηγηθούμε σε πολεμική σύρραξη με την γείτονα. Ο δε κ. Ε. Β. με αφορμή την πρόσφατη Ελληνογαλλική συμφωνία, δηλώνει (ορθότητα) ότι στην υφαλοκρηπίδα και στην ΑΟΖ, ασκείται μόνο οικονομική δραστηριότητα και δεν υπάρχει πλήρης εθνική κυριαρχία. Με τις δηλώσεις τους αυτές, απαντούν στους διάφορους εθνικιστικούς κύκλους που φαντασιώνονται σύγκρουση και επικράτηση των δυνάμεων μας (προφανώς και με την συμμετοχή Γάλλων και ίσως όχι μόνον αυτών).

Το μακρινό 2009 η κ. Ν. Μ. ηττήθηκε στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ από τον μετέπειτα Πρωθυπουργό κ. Αντ. Σαμαρά. Η πλειοψηφία των εκλογέων, υπερψήφισε τον «σκληρό και ομοαίματο δεξιό», έναντι της κεντρογενούς και μετριοπαθούς ηγέτιδας που θεωρήθηκε «ξένο σώμα». Μόνο ως φαρσοκωμωδία της ιστορίας, αντιμετωπίζει ο υπογράφων την εκλογή του κ. Κ. Μ. αντί της αξιολογότατης αδελφής του, στην Πρωθυπουργία της χώρας. Η κ. Ν. Μ. όμως είναι εκείνη που διασώζει την τιμή της παράταξης με τις εύστοχες παρεμβάσεις της.

Η τρίτη παρέμβαση του κ. Ε Β. αφορά την διαχείριση της πανδημίας και καταφέρεται σαφώς κατά της κυβέρνησης κυρίως, αλλά και κατά των υπολοίπων κομμάτων δευτερευόντως. Για ευνόητους λόγους, δεν αναμένεται ταύτιση απόψεων και σε αυτό το θέμα.

Ο αδιαμφισβήτητα ευφυής, δεινός ρήτορας, ικανότατος και επαρκέστατα συγκροτημένος –παλαιός φίλος τον ονόμαζε «εύγλωττο», ξεχνώντας ότι και η ευγλωττία είναι δείγμα ευστροφίας– βροντοφωνάζει ένα ηχηρό παρών. Το γιατί τώρα και αν οι δηλώσεις αυτές είναι μέρος ευρύτερου σχεδιασμού θα φανεί στο άμεσο μέλλον. Ίσως, βλέποντας τις υποψηφιότητες για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, να χαμογελά πίκρα, αναλογιζόμενος την δική του διανοητική και όχι μόνον υπεροχή. Ίσως πάλι να θυμάται την καταστροφική για τον ίδιο παρέμβαση του το βράδυ που προσπάθησε να κεφαλαιοποιήσει στα αποκαΐδια μιας οδυνηρής εκλογικής ήττας. Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική παρουσία του είναι κεφάλαιο για τον τόπο.

ΥΓ.  Ορθώς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί κλειδί για τις επόμενες εκλογές την υπερίσχυση των προοδευτικών κεντροαριστερών δυνάμεων. Για να προσεταιριστεί όμως τον ευρύτερο χώρο πέραν της αριστεράς, χρειάζονται πολιτικές και προσεγγίσεις άλλου τύπου, ικανές να πείθουν ότι η δεύτερη φορά θα είναι με διαφορά καλύτερη από την πρώτη.

Το παλαιό άσμα «Τί το θέλουν τον “Αβέρωφ”. Τι το θέλουν το “Κιλκίς”. Να τα κάνουμε τραχτέρια, να οργώνουμε τη γής.» αποτελεί ευαγγέλιο κάποιων καθαρόαιμων που συνεχίζουν να ονειρεύονται μέσα στο ίδιο το όνειρο τους. Το ιστορικό ΠΑΣΟΚ, σύντροφοι, εψήφιζε ως αντιπολίτευση ΟΧΙ στα πάντα, εκτός από τις αμυντικές δαπάνες. Και κυβέρνησε επί μακρόν τον τόπο.